ΕΓΩ ΜΑΙ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΣΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΒΑΘΥΑ ΣΑΝ ΝΑΜΟΥΝΕ ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ

δεν μου εμαθες να ζω μακρυα σου

εσυ που μου'μαθες να ζω με γελοιο διχως παθη
το να αντεχω χωρια σου για δεν μου το'χες μαθει??

λογια του κοσμου δεν γροικω μοναχα την καρδια μου
που λεει πως θα σ'αγαπα παντοτινα κερα μου

ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΠΕΣ ΝΟΗΜΑ ΠΩΣ ΔΙΝΩ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΕΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΣΟΥ??
ΚΑΠΟΤΕ ΕΛΕΓΕΣ ΕΓΩ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ Η ΧΑΡΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΦΥΓΩ ΜΑΚΡΥΑ ΣΟΥ??
ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ'ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ
ΘΑ ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ ΣΥΝΧΩΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΗΝ ΕΔΙΝΩ
ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΚΙ'ΑΛΛΟΣ ΚΩΣΤΗΣ ΓΙΑ'ΣΕΝΑΝΕ ΘΑ ΓΙΝΩ

ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΜΕΡΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΚΙΑ ΑΣΕ ΝΑ ΓΙΩΡΤΑΖΟΥΝΕ ΤΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΟΙ ΑΛΛΟΙ!!

ΤΟ ΦΕΡΣΙΜΟ ΣΟΥ ΕΚΑΜΑ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
ΟΧΙ ΠΡΩΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ ΜΑ ΠΡΩΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΜΟΥ

 παρε τις τυψεις σου αγκαλια
τωρα που ζω μακρυα σου
δεν αντεχα και εφυγα
την συμπεριφορα σου

θωρει τα ποσα μου καμε και τυψεις την γεμιζουν
πως φταιει αυτη που αλληνης τα χερια με αγκιζουν!!!

EKEΙΝΗ ΠΟΥ'ΛΕΓΕ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΙ
ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΑΙΤΙΑ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ!

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕ ΗΤΑΝ Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ
ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΩΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΚΡΥΑ ΤΗΣ

ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΩΡΩ ΩΣ ΠΕΘΥΜΩ ΝΑ ΣΕ'ΧΩ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΟY

ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΛΟΓΟ ΝΑ ΚΡΑΤΩ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΝΤΑ
ΠΟΥ ΦΤΕΝΕ ΚΙ'ΑΠΟΤΥΧΕΝΑ ΜΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ