Απτα γραπτά της μοίρας του κανένας δεν ξεφεύγει
Ως κιαν χτυπάς την θάλασσα και πάλι γαληνευγει..

ΖΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ'ΧΩ ΝΑ ΣΕ ΘΥΜΟΥΜΑΙ
ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΑΝΩ ΑΝΑΜΝΙΣΗ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΜΑΙ!

εκεινη που αγαπησα..αφου'χω και φιλησει
πραμα στο κοσμο δεν μπωρει πια να με συγκινησει!

Το μόνο πράγμα θέτοντας πουχω στην αγκαλιά μου.
Οι αναμνήσεις όλου αυτού που ζήσαμε καρδιά μου

Σε ξέχασα? Σε σκέφτομαι ? Τι κάνω θες να μάθεις..
Μάθε ματάκια μου αυτό δεν θέλω να ξανάρθεις..

ΤΟ ΜΌΝΟ ΛΆΘΟΣ ΠΟΥ'ΚΑΝΑ ΣΤΗΝ ΣΧΈΣΗ ΜΑΣ ΕΠΆΝΩ...
ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΤΑ ΘΈΛΩ ΣΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΚΆΝΩ

ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΗΣ..ΠΡΕΠΕΙ ΤΟΥ.  ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙ
ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ'ΚΕΙΝΟ ΝΑ ΜΕ ΒΑΝΕΙ

Έφυγες και αισθάνομαι πως άδειασε η ζωή μου
Μέχρι και στα στιχάκια μου. Στερεύει η έμπνευση μου